| Historia Węgier w wielkim skrócie |
|
Pierwotnie zamieszkująca tereny Węgier ludność celtycka została w I w. p.n.e. podbita przez Rzymian, którzy założyli na terenach w zakolu Dunaju prowincję o nazwie Panonia. Po upadku Rzymu tereny te zajmowane były kolejno przez Hunów, Wandalów, Wizygotów i Awarów, zaś w początkach IX wieku powstało tu słowiańskie Państwo Wielkomorawskie, któremu kres położyło pojawienie się pod koniec IX wieku Madziarów pod wodzą Árpáda. Dynastia Arpadów panowała na Węgrzech do XIII wieku. Za twórcę państwa uważany jest pierwszy król Węgier, Stefan I, który wprowadził do kraju chrześcijaństwo. W latach 1241-1242 Węgry, jak wiele innych krajów wschodniej Europy, zostały zniszczone przez najazdy mongolskiej Złotej Ordy. Szczyt potęgi państwo węgierskie osiągnęło za panowania Macieja Korwina, który przyłączył do królestwa Śląsk, Łużyce, Morawy oraz Dolną Austrię. Potęga Węgier załamała się jednak zupełnie po 1526 w wyniku klęski w bitwie z Turkami pod Mohaczem. W niedługim czasie cały teren dzisiejszych Węgier został opanowany przez Turcję. Kres tureckiemu panowaniu przyniosła dopiero klęska imperium osmańskiego pod Wiedniem. Po wycofaniu się Turków, Węgry znalazły się pod władzą Habsburgów i w roku 1804 weszły w skład Cesarstwa Austriackiego, które następnie w roku 1867 zostało przekształcone w Austro-Węgry. Prawdziwą samodzielność Węgry uzyskały dopiero po I wojnie światowej i upadku Austro-Węgier. Niestety, w wyniku ustaleń traktatu w Trianon obszar kraju okrojono do niecałej jednej trzeciej dawnego terytorium. W czasie II wojny światowej Węgry stanęły po stronie hitlerowskich Niemiec. Po wojnie kraj należał do tzw. bloku wschodniego, będącego pod kontrolą ZSRR. Próba obalenia komunizmu w 1956 zakończyła się krwawą interwencją zbrojną ZSRR. Dopiero w roku 1990, po upadku muru berlińskiego przeprowadzono na Węgrzech demokratyczne wybory. |