| Spacer po Wyspie Małgorzaty |
Strona 1 z 2 Wszystkie osoby zmęczone miejskim zgiełkiem, pragnąc nieco odpocząć od hałasu oraz pośpiechu oraz pożądające chwili wytchnienia w zwiedzaniu Budapesztu gorąco namawiam do spaceru po wyspie Małgorzaty, uważanej za zielone płuca stolicy oraz stanowiącej jeden z najpiękniejszych budapeszteńskich parków.Długa na blisko 2,5km oraz szeroka na 500m wyspa ma charakterystyczny kształt wrzeciona, rozcinającego błękitną wstęgę Dunaju na dwie odnogi. Według źródeł historycznych stanowiła ulubione miejsce wypoczynku już w okresie panowania rzymskiego - mieszkańcy prowincji Pannonia oraz jej stolicy Aquincum gorące letnie dni spędzali w cieniu porastających wyspę drzew, dostając się na nią pieszo po łączącym ją z brzegiem kamiennym moście. Po wyparciu Rzymian przez plemiona Hunów, a następnie Madziarów, wyspa na długie lata stała się niedostępną zieloną oazą, odwiedzaną z rzadka przez władców urządzających sobie na niej polowania na... króliki. Uroki wyspy doceniły też liczne zakony oraz zgromadzenia chrześcijańskie, które umieściły na niej swoje klasztory. Odizolowane od miasta oraz jego pokus miejsce wydało się idealne do duchowych kontemplacji. Po zakończeniu okupacji tureckiej wyspa wróciła w ręce cesarza, a na początku XX wieku, wykupiona przez miasto, przekształcona została w ogólnodostępne dla mieszkańców stolicy miejsce codziennej rekreacji. Dziś północny kraniec wyspy połączony jest z mostem Árpáda, a południowy - z mostem Małgorzaty. Spacer proponuję rozpocząć właśnie od jej południowej granicy, gdzie będzie nam najłatwiej dojechać - od Placu Moskiewskiego (Moszkva tér) lub Wielkich Bulwarów (Nagykörút) bez problemu dostaniemy się tu tramwajami linii 4 oraz 6. Z mostu na wyspę prowadzi specjalna rampa zjazdowa, z której wysokości po lewej stronie zobaczymy zabudowania centrum sportowego imienia Alfréda Hajósa. Jest to ośrodek treningowy zbudowany w latach trzydziestych XX wieku według projektu wspomnianego patrona, zdobywcy dwóch złotych medali dla Węgier w pływaniu na pierwszych igrzyskach olimpijskich w Atenach (1896r.). Centrum sportowe obejmuje krytą pływalnię, kompleks krytych oraz otwartych basenów treningowych oraz zespół kortów tenisowych. W ośrodku szkoli się głównie węgierska kadra narodowa, ale poza godzinami treningów baseny pozostają dostępne dla amatorów. To właśnie tutaj rozgrywana jest znakomita większość międzynarodowych zawodów sportowych w pływaniu, skokach do wody oraz piłce wodnej w Budapeszcie. Przy zejściu z rampy naszym oczom ukazuje się niewielkie rondo z charakterystyczną rzeźbą: jest to pomnik zjednoczenia Budy, Óbudy oraz Pesztu, dłuta oraz pomysłu Istvána Kissa. Za pomnikiem, między drzewami, na polanie znajduje się przepiękna fontanna muzyki. Z głośników ukrytych w konarach otaczających skwer drzew co pewien czas płynie muzyka, w rytm której z fontanny wytryskuje woda, układając się w strumienie o przeróżnych formach geometrycznych. Idąc główną aleją odchodzącą od ronda w lewo po chwili dochodzimy do ruin klasztoru franciszkanów z XIV wieku. Wśród zachowanych fragmentów ścian wyraźnie odcinają się ślady po krętych schodach wiodących na szczyt wieży, widać również wejście na chór. Kontynuując spacer warto zerknąć w prawo. Tam, między drzewami, przed naszymi oczami powinien się wkrótce ukazać Ogród Róż. Szerokie aleje wyłożone drobnym żwirem obsadzone są różnorodnymi kwiatami, tworzącymi śliczny wielokolorowy kobierzec. Szczególnie pięknie jest tu w okresie kwitnięcia róż, których setki zasadzono między parkowymi ławeczkami, ustawionymi dla spragnionych odpoczynku spacerowiczów. W słoneczne dni wiele osób przychodzi tu się opalać, otoczona ciszą, spokojem oraz wonnym zapachem kwiatów. Po lewej stronie głównej alei, zaraz naprzeciwko Ogrodu Róż, znajduje się wejście na kąpielisko Palatinus, jeden z większych oraz chętniej odwiedzanych kompleksów basenów rekreacyjnych w stolicy. |
||||